ŚWIADCZENIA OSOBISTE

Obowiązek świadczeń osobistych polega na wykonaniu różnego rodzaju prac doraźnych na rzecz przygotowania obrony Państwa oraz zwalczania klęsk żywiołowych, nadzwyczajnych zagrożeń środowiska i likwidacji ich skutków.

Obowiązek świadczeń osobistych może obejmować również obowiązek użycia posiadanych narzędzi prostych, a w stosunku do osób wykonujących świadczenia polegające na doręczaniu dokumentów powołania do czynnej służby wojskowej oraz wezwań do wykonania świadczeń, zwanych “kurierami” – także posiadanych środków transportowych.

Czas wykonania świadczeń osobistych nie może przekraczać jednorazowo:
• 12 godzin, a w stosunku do kurierów oraz osób dostarczających i obsługujących przedmioty świadczeń rzeczowych - 48 godzin

OBOWIĄZKOWI ŚWIADCZEŃ OSOBISTYCH NIE PODLEGAJĄ:
• żołnierze pełniący czynną służbę wojskową oraz osoby którym doręczono kartę powołania do tej służby;
• poborowi odbywający służbę w OC lub służbę zastępczą;
• osoby wybrane do Sejmu i Senatu RP lub organów samorządu terytorialnego na czas trwania kadencji;
• osoby zaliczane do I lub II grupy inwalidów;
• funkcjonariusze Policji, ABW, Straży Granicznej, Służby Więziennej, Państwowej Straży Pożarnej oraz pracownicy Służby Ochrony Kolei, straży przemysłowej i straży pocztowej, sędziowie i prokuratorzy;
• kobiety w ciąży i w czasie urlopu macierzyńskiego oraz osoby sprawujące opiekę nad dziećmi do lat ośmiu;
• osoby sprawujące opiekę nad dziećmi od lat ośmiu do szesnastu lub osobami wspólnie zamieszkałymi, zaliczonymi do I grupy inwalidów albo obłożnie chorymi, jeżeli opieki tej nie można powierzyć innym osobom;
• osoby zatrudnione na stanowiskach kierowników publicznych zakładów opieki zdrowotnej oraz na stanowiskach w opiece społecznej i placówkach opiekuńczo-wychowawczych.

ŚWIADCZENIA RZECZOWE W CZASIE POKOJU

W myśl art. 208 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony – na urzędy i instytucje państwowe oraz przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne, a także osoby fizyczne może być nałożony obowiązek świadczeń rzeczowych.

Polega on na oddaniu do używania posiadanych nieruchomości i rzeczy ruchomych na cele przygotowania obrony Państwa. W myśl ust 2 tego artykułu “ Świadczenia rzeczowe mogą być wykonywane na rzecz Sił Zbrojnych, jednostek organizacyjnych obrony cywilnej oraz państwowych jednostek organizacyjnych wykonujących zadania dla potrzeb obrony Państwa, a także zwalczania klęsk żywiołowych, nadzwyczajnych zagrożeń środowiska i likwidacji ich skutków.

Czas wykonania świadczeń rzeczowych nie może przekraczać jednorazowo w przypadku pobrania przedmiotu świadczenia:
• w celu sprawdzenia gotowości mobilizacyjnej Sił Zbrojnych - 48 godzin;
• w związku z ćwiczeniami wojskowymi lub ćwiczeniami w jednostkach przewidzianych do militaryzacji– 7 dni;
• w związku z ćwiczeniami w OC lub ćwiczeniami praktycznymi w zakresie powszechnej samoobrony - 24 godzin.

OBOWIĄZKOWI ŚWIADCZEŃ RZECZOWYCH NIE PODLEGAJĄ:

• Pomieszczenia, środki transportowe, maszyny i inny sprzęt znajdujące się w posiadaniu:
  
  
  • jednostek organizacyjnych służących bezpośrednio działalności Sejmu i Senatu RP, Kancelarii Prezydenta R P, Kancelarii Prezesa R M, ministerstw i urzędów wojewódzkich oraz NBP i banków, a także Państwowej Wytwórni Papierów Wartościowych i Mennicy Państwowej;
  
  
  • jednostek organizacyjnych podległych, podporządkowanych lub nadzorowanych odpowiednio przez Ministra Obrony Narodowej, Ministra Sprawiedliwości, ministra właściwego do spraw wewnętrznych oraz Szefa UOP;
  
  
  • przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych państw obcych oraz innych przedstawicielstw i instytucji zrównanych z nimi w zakresie przywilejów i immunitetów na mocy ustaw, umów lub powszechnie ustalonych zwyczajów międzynarodowych, jak również członków tych przedstawicielstw, urzędów i instytucji oraz członków ich rodzin, a także innych osób zrównanych z nimi w zakresie przywilejów i immunitetów, jeżeli nie posiadają obywatelstwa polskiego;
    
    
• Biblioteki, muzea, archiwa i zabytki uznane przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej za pomniki historii oraz dobra kulturalne, o których mowa w art. 218  ustawy, oraz obiekty wpisane na „listę dziedzictwa światowego” na podstawie Konwencji w sprawie ochrony światowego dziedzictwa kulturalnego i naturalnego, przyjętej w Paryżu dnia 16 listopada 1972r. (Dz.U. z 1976 r. Nr 32, poz. 190 i 191),
• Zbiory naukowe i artystyczne mające charakter publiczny;
• Świątynie, domy modlitwy oraz pomieszczenia kościołów i innych związków wyznaniowych mających osobowość prawną, wraz ze znajdującymi się w nich przedmiotami przeznaczonymi do wykonywania kultu religijnego;
• Przedmioty wyłączone spod egzekucji stosownie do przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968, Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1090, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1672 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 718), z wyjątkiem narzędzi prostych oraz środków transportowych;
• Parki narodowe i rezerwaty przyrody;
• Przedszkola, domy dziecka, zakłady opiekuńczo-wychowawcze, szkoły specjalne i internaty tych szkół, specjalne ośrodki wychowawcze i szkolno-wychowawcze oraz poradnie psychologiczno-pedagogiczne;
• Urządzenia i sieci telekomunikacyjne:
  
  
  • ujęte w planach działania operatorów publicznych na wypadek sytuacji szczególnych zagrożeń, sporządzonych w trybie określonym w art. 64 ust. 3 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz.U. Nr 73, poz. 852, z 2001 r. Nr 122, poz. 1321 i Nr 154, poz. 1800 i 1802, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424 i Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz.1652), przewidziane do użycia na potrzeby jednostek organizacyjnych, o których mowa w ust. 2;
  
  
  • niezbędne do wykonania decyzji nałożonych na operatorów telekomunikacyjnych przez ministra właściwego do spraw łączności w trybie określonym w  art. 66 ust. 1 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. – Prawo telekomunikacyjne;
    
    
• Pojazdy samochodowe niedopuszczone do ruchu po drogach publicznych oraz używane wyłącznie do przewozu wewnątrz zakładu, po przedstawieniu przez posiadacza odpowiednich dokumentów.

Nałożenie obowiązku świadczenia rzeczowego może nastąpić najwyżej 3 razy w roku, z tym, że w związku z ćwiczeniami i w wymiarze 7 dni - tylko 1 raz.

Decyzję o przeznaczeniu nieruchomości lub rzeczy ruchomej na cele świadczeń rzeczowych podejmuje wójt lub burmistrz (prezydent miasta) na wniosek wojskowego komendanta uzupełnień lub właściwego organu obrony cywilnej.
Decyzję, o której mowa doręcza się posiadaczowi nieruchomości lub rzeczy ruchomej oraz wnioskodawcy na piśmie wraz z uzasadnieniem.
Od decyzji tej przysługuje posiadaczowi nieruchomości lub rzeczy ruchomej oraz wnioskodawcy odwołanie do wojewody, w terminie 14 dni od daty doręczenia decyzji.

ŚWIADCZENIA W RAZIE OGŁOSZENIA MOBILIZACJI I W CZASIE WOJNY

W razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny osoby podlegające obowiązkowi świadczeń osobistych i rzeczowych mogą być w każdym czasie powołane do wykonania w ramach tego obowiązku różnego rodzaju prac doraźnych na rzecz Sił Zbrojnych, OC lub państwowych jednostek organizacyjnych wykonujących zadania dla potrzeb obrony Państwa (ciąży na nich obowiązek natychmiastowego wykonania świadczeń w wypadku zaistnienia takiej sytuacji). Nie doręczenie wezwania nie zwalnia osoby lub posiadacza od natychmiastowego wykonania świadczenia, zgodnie z decyzją którą otrzymał.

Czas wykonania świadczeń osobistych nie może przekraczać jednorazowo - 7 dni.
Przedmioty świadczeń rzeczowych podlegają zwrotowi po ustaniu potrzeb ich używania.

SPRAWOZDANIE PM-1

Obowiązek wypełniania druków sprawozdawczych “PM-1” może nakładany jest na wytypowane przez terenowe organy administracji wojskowej:

• podmioty gospodarcze;
• osoby prawne;
• terenowe organy administracji publicznej (w zakresie osób fizycznych),

posiadające pojazdy samochodowe i maszyny mogące być przedmiotem świadczeń na rzecz obrony.
Obowiązek przekazania danych wynika z art. 30 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U.  z 2018 r. poz. 997, z późn. zm.) Druki sprawozdawcze "PM-1" są każdego roku rozsyłane do wytypowanych posiadaczy pojazdów samochodowych i maszyn do końca roku kalendarzowego przed rokiem sprawozdawczym.
W sprawozdaniu rocznym "PM-1" należy ująć wszystkie pojazdy samochodowe, motocykle, ciągniki rolnicze, przyczepy, naczepy oraz maszyny do robót ziemnych, budowlanych i drogowych oraz przeładunkowych będącymi na stanie ewidencyjnym (w tym również wydzierżawionych i będących w leasingu).
Podczas wypełniania poszczególnych kolumn działu 2 sprawozdania należy korzystać z danych zawartych w dowodzie rejestracyjnym pojazdu samochodowego (motocykla, przyczepy, naczepy, itp.) lub książki maszyny. Szczególną uwagę zwrócić należy na prawidłowe wpisanie identyfikatora pojazdu – ITS, ograniczonego do pierwszych 3 grup cyfr oznaczających: rodzaj, podrodzaj i przeznaczenie. Identyfikator pojazd należy określić na podstawie załącznika nr 4 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 września 2003 r. w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach, które stanowi załącznik do Obwieszczenia Ministra Transportu z dnia 6 lipca 2007 r. (tekst jednolity Dz.U. z 2007r. Nr 137 poz. 968)
Informuję także, że podstawą do anulowania decyzji na świadczenia rzeczowe na rzecz obrony (przydziału) jest powiadomienie organu, który ją wydał – Burmistrza (Wójta) o sprzedaży, kasacji lub udokumentowanej niesprawności środka transportowego trwającej powyżej sześciu miesięcy. W przypadku sprzedaży należy podać dokładne dane nabywcy (osoby fizycznej, firmy, zakładu, przedsiębiorstwa, spółki) i adres. Ze swojej strony zawiadamiam, że Wojskowa Komenda Uzupełnień przy wykorzystaniu informacji uzyskanych dla potrzeb obronności na podstawie sprawozdania “PM-1” – zapewnia przestrzeganie ograniczeń wynikających z ochrony praw osobowych obywateli oraz tajemnicy państwowej, służbowej i zawodowej.
Osoby sporządzające sprawozdanie oraz kierownicy jednostek sprawozdawczych są odpowiedzialni za zgodność danych wykazywanych w sprawozdaniu ze stanem faktycznym oraz z zapisami w ewidencji i dokumentacji podstawowej a także za prawidłowość i terminowość sporządzania sprawozdań.

 Zgodnie z ustawą z 25 maja 2012 r. o statystyce publicznej (t.j. Dz.U. z 2016r., poz 1086 z późn. zm.):

• Kto wbrew obowiązkowi przekazuje dane statystyczne niezgodne ze stanem faktycznym, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2 lub – w wypadku mniejszej wagi – sprawca podlega grzywnie;

• Kto wbrew obowiązkowi odmawia wykonania obowiązku statystycznego albo udzielenia informacji w spisie powszechnym lub innym badaniu statystycznym, podlega grzywnie;

• Kto wbrew obowiązkowi przekazuje dane statystyczne po upływie oznaczonego terminu, podlega karze grzywny.